کد مطلب:12822 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

با توجه به اينكه صداي اذان بلا را از زمين دور مي كند صداي بلند گوهاي مساجد بسته شده كه مزاحم همسايه هاي مسجد نباشد در صورتي كه صداي نوارهاي موسيقي كه شرعاً حرام است در خيابانها و جاده ها و پاركها و داخل خودروهاي در حال حركت كاملاً واضح و با صداي بلند شنيده مي شود و هيچ كس اقدامي براي اين معزل بزرگ نمي كند.

متأسفانه جامعه ايران جامعه افراط و تفريط است. در سال هاي اوليه پس از پيروزي انقلاب اسلامي ساعتهاي متمادي بلندگوهاي مساجد را روشن مي گذاشتند و تا نيمه هاي شب براي بسياري از مردمي كه به دلايل گوناگون قادر نبودند در مسجد حاضر بشوند مزاحمت ايجاد مي كردند. عزاداري هاي شبهاي محرم و شب هاي احياء، مراسم سخنراني و دعاهاي توسل و كميل و ندبه و ... همه و همه از بلندگوهاي مأذنه ها و بام هاي مساجد پخش مي شد، و گاهي آن قدر اين صداها زياد بود كه مثلاً صداي بلندگوي مسجد امام رضا ع در ژاندارمري گناباد و صداي بلندگوي مسجد جامع در سه راهي بجستان بخوبي شنيده مي شد كما اينكه هم اكنون نيز چنين است. حال تصور كنيد وقتي ساكنان منطقه سه راهي بجستان و خيابان غفاري و شوريده گناباد صداي بلندگوي مسجدجامع را استماع كنند به گونهي كه بتوانند در منزلشان سخنراني فلان شخصيت را گوش كنند ساكنان اطراف مسجد چه شكنجه اي را تحمل خواهند كرد.

برادرعزيز، غالب مردم از صداي اذان و اقامه و دعا و سخنراني متنفر نيستند ولي حتماً قبول داري كه در يك مجلس صداي بلندگو خيلي زياد باشد بشدت زجردهنده است كه از اصل قضيه حاضري بگذري. واقعاً در بسياري از شرايط آن قدر صدا زياد است كه غير قابل تحمل است. حال اگر فقط اذان باشد هر چقدر هم زياد باشد افراد تحمل مي كنند ولي آيا بايد ساعتها صداي بلندگو ساكنان اطراف مسجد را عذاب دهد؟ اگر كسي بخواهد بخوابد يا مريض باشد و ... چه بايد بكند. آيا پخش سخنراني از بلندگوي مساجد واجب است؟ اين افراط ها باعث اعتراض هاي زياد مردمي شد، به گونه اي كه حالا برخي حتي صداي اذان را هم پخش نمي كنند، يا آن قدر صدا را كم مي كنند كه حضار در بيرون مسجد هم صدا را نمي شنوند. هر دو غلط است، هم افراط گري هاي گذشته و هم تفريط هاي فعلي. هرگز مردم و مسؤولان نگفته اند كه صداي اذان پخش نشود. البته گفته اند ساير برنامه ها از بلندگو پخش نشود. حتماً شما نيز تأييد مي فرماييد. البته اين تفريط ها ريشه در آن افراط ها دارد. شما وقتي شاخه درختي را به پايين بكشي يا سرطنابي را بكشي وقتي رها كردي سرجاي خودش قرار نمي گيرد بلكه مسافتي را به عقب تر از محل استقرار اوليه اش خواهد رفت. اين واكنش و عكس العمل در مسائل اجتماعي نيز صدق مي كند. در خصوص موسيقي نيز اين افراط ها در گذشته بوده است. چند سال اول پس از پيروزي انقلاب در برخورد با موسيقي نيز چنين افراط هايي وجود داشت. سال اول از برگزاري مراسم تعزيه و شبيه خواني جلوگيري شد و چند سال قبل نيز از زدن طبل و سنج و ... ممانعت شد و آن را مصداق موسيقي خواندند. طبيعي است وقتي كوبيدن استكان به نعلبكي موسيقي و حرام تلقي شود و حال آن كه امام خميني ره هم خواني زنان را جايز مي شمارند برخي افراط در موسيقي و ... بوجود مي آيد. ما بايد رفتارهاي ديني خودمان را تعديل كنيم و از افراط و تفريط بشدت اجتناب ورزيم.